Bevalling van Elian

Intussen is Elian alweer 20 weken oud, wat vliegt de tijd.

Jullie waren benieuwd naar hoe mijn bevalling bij Elian is gegaan, dus bij deze ons verhaal.

Bij Elian verliep de zwangerschap ook vrij vlot, alleen rond de 20 weken heel veel last gehad van een beknelde zenuw in mijn bekken, maar met een paar keer fysiotherapie was dit ook onder controle.

Met precies 40 weken had ik de ‘laatste’ afspraak bij de verloskundige. Deze keer was ik ervan overtuigd dat ik wilde wachten tot mijn bevalling vanzelf op gang zou komen en dus wilde ik geen afspraak om eventueel in te leiden. Wel hebben we een afspraak gemaakt dat ik met 41 weken zou bellen om te strippen.

Ik had al een tijd last van voorweeën en dit was ook op de dag dat ik 40+3 was, het verschil was alleen dat het deze dag toch echt over ging naar echte weeën. Dit gebeurde in de avond, rond 9u. Maar omdat ik er bij Derrick zo lang over had gedaan om uberhaußt aan de 3cm te komen, durfde ik het nu nog niet hardop te zeggen dat ik begonnen was.

Rond half 11 zei ik tegen mijn man dat ik toch echt het idee had dat de bevalling begonnen was. We gingen twijfelen of we mijn moeder al moesten laten komen om Derrick op te halen of dat we daar nog even mee zouden wachten. Ik appte mijn moeder en gaf aan dat ik het allemaal nog niet zeker wist. Ze zei dat we haar konden laten komen wanneer we dat nodig vonden, ongeacht of de bevalling echt begonnen was.

Ik ben eerst gaan douchen en dacht als ik op bed ga liggen daarna en het zijn voorweeën dan zullen ze afzwakken.

Eenmaal in bed hield ik het niet en om 00.30 heb ik mijn man wakker gemaakt omdat ik zijn hulp nodig had door te duwen op mijn rug. Om 01.00 hebben we mijn moeder gebeld en de verloskundige, allemaal (mijn moeder, de verloskundige en de stagiair) waren ze er rond half 2. De verloskundige twijfelde er geen moment aan of ik al begonnen was, tussen de weeën zat inmiddel nog maar 2 min. dus ging zij samen met haar stagiaire het bad opzetten. Ik ben in die tussentijd onder de douche gaan zitten.

Om 03.15 kon ik dan eindelijk in bad. Voor dat ik in bad ging heeft de verloskundige gevoeld hoe ver ik was. Ik zat op 6cm, maar ik was al zo ver dat als ze mijn vliezen zou breken verwachtte ze dat ik op 10cm zou zitten en dus gelijk kon gaan persen. Nu vond ik het mentaal allemaal al een beetje te snel gaan en dus wilde ik nog niet dat mijn vliezen gebroken werden. Na ongeveer 15 min in bad kreeg ik persdrang en mocht ik mee gaan persen. In overleg heeft de verloskundige tijdens het persen wel mijn vliezen gebroken.

Na een poosje persen begon ook nu het hartje erop te reageren. Ik werd bang en dit had invloed op hoe ik perstte, de volgende 3 persweeën was er geen vooruitgang te zien en dus moest ik uit bad. De verloskundige wilde weer gaan knippen. Gelukkig kreeg ik op de bank nog 1 wee om mee te persen zonder dat er geknipt zou worden. Met een klein beetje hulp werd onze lieve Elian toch zonder knip om 04.05 uur geboren.

Het eerste uur heeft hij bij mij gelegen en heb ik hem met hulp van onze lieve kraamverzorgster kunnen aanleggen.

Ruim dat het eerste uur heeft de verloskundige hem nagekeken en werd hij aangekleed (ik weet eigenlijk niet meer wie dit gedaan heeft).

Tijdens het nakijken en aankleden van Elian heb ik wat gegeten en gedronken en ben ik op de bank gaan zitten om ze zo voor te bereiden om naar boven te gaan.

Toen het zover was en ik ging staan begon ik best

te vloeien en ben ik met hulp snel naar boven gegaan.

De eerste minuten onder de douche gingen goed maar ineens begon ik niet lekker te worden. Ik ben met mijn hoofd tussen mijn knieën gaan zitten.

Zo heb ik lang (voor mijn gevoel, ik heb niet echt een idee hoe lang het uiteindelijk was) gezeten en de verloskundige/kraamverzorgster probeerde te voorkomen dat ik echt flauw zou vallen. Steeds als ik wilde gaan staan om snel naar het bed te kunnen begon ik weer te vloeien.

Omdat er geen verbetering in kwam heeft de verloskundige uiteindelijk toch de ambulance gebeld. Tegen de tijd dat ze er waren voelde ik me al wel goed genoeg om rechtop te kunnen zitten.

Ik werd ‘s morgens om 7u naar het ziekenhuis gebracht en heb 2L vocht en een ijzerinfuus gekregen. Omdat alles goed ging mocht ik om half 3 ‘s middags weer naar huis.

Dit was dat ook het verhaal ober bevalling van Elian. Inmiddels alweer 4,5 maand geleden. Hij doet het super goed. Hij is zijn stemmetje heerlijk aan het gebruiken en kan zich al goed vermaken in de box door vanalles te pakken en ermee te spelen.